Anlayabilmek için özveri gerekir. Körü körüne kendi doğrularımızı bilmeden savunmak erdem değildir birkere. Erdem çevremizdeki diğerlerinin değerlerinede değer verebilmektir. Onların fikirlerini, görüşlerini, düşüncelerini anlayabilmektir. Bunun için gerekli olanların yolunu bulabilmek gerek.
Hala anlayamadınız değil mi?
Önemli olan haklı ya da haksız olmak değidir. Kavgaların kazananı da olmadığını bilmeliyiz. Kavganın sonunda ya kaybedersin ya da çok kaybedersin. Genede kaybedersin işte.
Önemli olan sevgidir, sevebilmektir. Hemde yargılamadan sevebilmek. Kalp kırmamaya özen gösterebilmektir. Hemde ve en güzeli karşılıksız, çıkarsız sevebilmek. Haklı olsan bile özür dileyebilmektir erdem. Birilerine, diğerlerine iyilik yapabilmektir erdem.
Eğer egonuzu denetleyemiyorsanız o sizi denetimi altına alacaktır. Hatasız, kusursuz bile olsanız özür dileyebilecek kadar bilge olabilmek te önemlidir.
Tüm dünyaya egemen olsanız ya da herşey sizin olsa genede mutlu olamayacağınızı bilmeniz gerek. Meğerki hep kendinizi dinlemeseniz.
Suya sormuşlar; Seni kayberdersek nerede bulabiliriz diye.
Su yanıt vermiş.
-Eğer bir şırıltı duyarsanız bilinizki ben oradayımdır.
Ateşe sormuşlar;
Eğer seni kaybederesk nerede bulabiliriz?
Ateş yanıt vermiş.
-Eğer herhangi bir yerde tüten duman görürseniz ben oradayımdır.
Sırada olan ahlaka sormuşlar aynı soruyu.
Seni kayberdersek nerede bulabiliriz?
Ahlak yanıt vermiş.
-Beni kaybederseniz eğer asla bulamazsınız.
İnsan kendini kaybetmesin yeterki.
Eğer kendisini yitirirse hatalara, yanlışlıklara dalacaktır.
Ne yaptığının farkına bile varamayacaktır.
Bu da kendimizi tanımamız, gerekli araştırma, inceleme, karar doğru kararlar verebilme yeterliliğine ulaşmamızla olur.
Bunun yoluda eğitimdir.
Hemde doğru bilime, fene dayanan çağdaş ilkelere dayalı eğitimle donatılmamıza bağlıdır. Unutmayalım.
HAFTANIN ŞİİRİ
SİYAHLAR BEYAZLAR
Demek böyle oluyormuş
Kuşlar yuvasından uçarken
Kara günlerde gelip geçer
Siyahlar aklara döner belki
Elden ayakta kesilmekte var
Dert tasa dünya dar.
Çoktan yağdı şakaklarıma kar
Keşke böyle olmasaydı
Ellerin ellerimden kaydı
Beynimde ayrılıkları saydı
Sende fırtınılardan arınmışsın
Süzülüp ezilip bir karar olmuşsun
İçimdeki sızıyı arttırdı gözlerin
Yüreğin sıcacıksa eğer
Umudunu yitirme hiç
Bu da geçer zorda olsa
Ellerim havada öylece
Turnalar bari gelip söylese
Onlarda bıraktı yıllardır
Sorup aramaz oldular senin gibi
Sen hayırsız değidin
Kim kıydı dağıttı umutlarını
Siyahlarda beyaz olmadı
Ak günler karalar bağladı
Dünya bu umutsuzluk, umutsuzluk
Yaşam bu ayrılık ölüm işte.
Mustafa ÖZ / ANTALYA 2015
