Ne derler, Allah fakiri sevindireceğinde keçisini ya da eşeğini kaybettirir sonra tekrar buldurarak sevindirirmiş. Biliyorsunuz, eşek köylü ya da kırsalda yaşayanlar için çok önemlidir. Gerçi şimdi traktörlerle aynı işi görüyorlar ama eşeğin yeri hala başka.O hiç hayır demeyen allahın yarattığıdır. Yani bütün yaratıklar Allah tarafından birbirlerine muhtaçtır. Ama zamanla herşeyin kendi marifetiymiş gibi insanlar herşeyi unuttular.
Onlara Allah yeniden en ufak bir zerrenin dahi hakkından gelemeyeceklerini hatırlattı.
Şimdi evlerden çıkamayarak özgürlüğün ne kadar kıymetli bir değer olduğunu hatırlattı.
Evlerde kalarak aç kalabileceğimizi de gösterdi.
Birbirimize ne kadar muhtaç olduğumuzun farkına vardık.
Örneğin doktorların ve sağlık çalışanlarımızın önemini bize göstererk hatırlattı.
Şimdi onları alkışlarla yad ediyoruz.
Onları hor gördüğümüz şiddet uyguladığımızın ne kadar zararlı olduğunu anladık.
Çoluk çocuğundan ayrı kalarak, evlerine dahi gidemeden bizlerin sağlığı için kendilerini tehlikeye atarak bizim yaşamamıza çalıştıklarını öğrendik.
Örneğin tam bir aydır çocuklarında ayrı kalan bir sağlık çalışanının kızı ile ağlaşarak kavuşmaları yüreklerimizi dağlamadı mı?
Ekmek almaya dahi çıkamadığımızda bizler için çalışanların ne kadar gerekli olduğına görebildik.Fırınlarda gece gündüz çalışarak ekmek üreterek karınlarımızı doyuranları hatırladık.
Sokaklarda temizlik için çalışanların ne kadar elzem olduğunun farkına vardık.
Hani köylü, çiftci diyerek varoş falan filan diyerek horladığımız çiftcilerimizin, ırgatlarında gerekli olduğunu yaşayarak öğrendik.
Demekki herşeyi biz yapmıyor muşuz !
İnsanlar ve diğer yaratıklar birbirlerine devamlı olarak muhtaçmış.
Bunların farkına varmak için bir toz zerreciğnden küçük virüs bize bunları tekrar hatırlattı.
Allahın bize bahşettiği suyun, havanın yani tüm yarattıklarının bir sebebi olduğunu yaşayarak öğrendik.
Ben değil biz olmamız gerektiğini de yaşayarak öğrendik.
İnşallah bir daha bunları unutmadan her şeyin birbirine gerekli olduğunda unutmayız.
Afra tafralar atarak ortalıkta dolaşmayız.
Biz tek başımıza yaşayamayacağımızında farkına vardık.
Onun için bizler şükretmeyi, azla yetinmeyi,bereketin ne kadar elzem olduğunu unutmadan yaşamımızı sürdürmemiz gerektiğini unutmayız inşallah.
Bu badireleride atlatacağız Allahı izniyle inşallah.
Kendimizi bu virüslerden, tehlikelerden koruyarak yaşamızın önemini kavrayara mutlu olabileceğimizi öğrendik. Hepinize sağlık ve huzurlar dilerim.
