Paralimpik milli atıcılar Hakan ve Suzan Çevik çifti, sporla birlikte hayatlarının değiştiğini söyledi.Türkiye Olimpiyat Hazırlık Merkezi'ndeki (TOHM) Para Havalı Silahlar Türkiye Şampiyonası'nda yarışan Çevik ailesinin üyeleri, yaşamlarına ilişkin açıklamalarda bulundu.Paralimpik kadın atıcı Suzan Çevik, engeli nedeniyle evden çıkmayı düşünmezken, bugün dünyanın çeşitli ülkelerinde mücadele eden bir sporcunun ortaya çıktığını anlattı.
Atıcılık sporuyla 14 yıldır uğraştığını belirten 40 yaşındaki milli sporcu, "Bu sporu çok seviyorum. Bu sporla tanıştıktan sonra hayatımda çok şeyler değişti. Evden diğer sokağa beni çıkaramazlarken ülkeler gezdim. Sporun hayatıma müthiş bir katkısı oldu." dedi.
"Engelliliğimden dolayı farklı bir psikolojim vardı." diyen Suzan Çevik, "Spora başladıktan sonra o düşüncelerim tamamen değişti. Benim gibi engellilerin çok başarılı olduklarını gördüm. 'Neden ben de olmayayım' dedim." ifadelerini kullandı.
3 yaşında geçirdiği çocuk felci nedeniyle engelli kaldığını anlatan başarılı sporcu, "Yürüme yeteneğimi kaybetmişim. 16-17 yaşında seri ameliyatlar geçirdim. Sonra 'tamam' dedim 'ben buyum' diyerek kabullendim." diye konuştu.
Arkadaşının tavsiyesiyle atıcılıkla tanıştığına dikkati çeken milli kadın sporcu, "İlk Türkiye Şampiyonası'nda üçüncü oldum. Ödül ve alkış almak çok hoşuma gitmişti." yorumunu yaptı.
- 2016'da eşiyle birlikte Rio'da yarıştı
Suzan Çevik, eşiyle ilk kez 2016 Rio Olimpiyatları'nda birlikte yarıştıklarını, bunun çok güzel bir duygu olduğunu ifade ederek, şöyle devam etti:
"2008 ve 2016 Paralimpik Oyunları'na katıldım. Olimpiyatlarda yarışmak benim için büyük bir onur. Eşimin 2020 Tokyo Olimpiyatları için kota alması nedeniyle çok onurlu ve gururluyum. 2016 yılındaki olimpiyatlarda beraber yarıştık. Dünya Kupası müsabakalarında derecelerim var. Avrupa, dünya ve olimpiyatlarda derecem yok. Sadece Avrupa'da dördüncülüğüm var."
- Anne ve babasını unutmadı
Paralimpik kadın atıcı Suzan Çevik, bugünlere gelmesinde anne ve babasının önemli bir rol oynadığını dile getirdi.
Engeli nedeniyle evden hiç çıkmadığını anlatan milli sporcu, şunları aktardı:
"Dünyada sanki bir tek engelli bendim. Herkes bana bakıyor ve beni izliyor gibi düşünürdüm. Babam beni spora yönlendirdi. Beni kulübe kaydettirdi. Üç ay kulübe gitmedim. 'Ben spor yapmak istemiyorum' dedim. Anne ve babama çok şey borçluyum. Beni hayata kazandırmak için mutlu olmam için çok uğraştılar."
- Eşiyle aynı kaderi paylaştı
Paralimpik kadın atıcı ve aynı zamanda eşi olan Suzan Çevik ile aynı kaderi paylaşan Hakan Çevik de eşi gibi 1 yaşında çocuk felci geçirerek engelli kaldı.
Yaklaşık 10 yıldır atıcılık sporuyla uğraşan 43 yaşındaki paralimpik atıcı, "Çocukken 1 yaşında çocuk felci geçirmişim. Bu nedenle engelli kaldım. Biz inançlı insanlarız. Her şey Allah'tan. Benimle senin aranda bir fark göremiyorum." değerlendirmesinde bulundu.
Arkadaşının tavsiyesiyle bu spora başladığını ve eşiyle de orada tanıştığını ifade eden milli atıcı, sözlerini şöyle sürdürdü:
"Farklı ortamlara girmek istemedim. Yani kahvehane gibi ortamlara girmek istemedim. Bir şeylerle uğraşmak istedim. Arkadaşım bana atıcılık sporundan bahsetti. Beni götürdü ve tanıştırdı. Arkadaşım önerdi ve eşimle birlikte bu spora başladım."
- 2020 Tokyo için kotası hazır
2020 Tokyo Olimpiyatları için kotasını aldığını ancak eşinin de 2016'daki gibi yanında olması gerektiğini ifade etti.
Hakan Çevik, şunları söyledi:
"2016 Rio Olimpiyatları'na eşimle birlikte gitmiştik. 2020 Tokyo Olimpiyatları'na kota aldım. Eşimin 2016'daki gibi yanımda olmasını isterim tabii ki. Bana her türlü desteği var. Hem manevi, hem atış, hem de motive konusunda. Benden daha iyi ve benden daha tecrübeli. Şu anda kendimi Tokyo'da hayal ediyorum. Amacım Türk Bayrağı'nı en yüksek yerlere çekmek. Olimpiyatlarda hedef aynı. Ülke için bayrak için savaşıyoruz."
Eşiyle evde atıcılık konusunda da konuştuklarını ve tartıştıklarını belirten Hakan Çevik, "Başka bir şey konuşamıyoruz. Birbirimizi eleştiriyoruz. Hatalarını söylüyorum, bana karşılık veriyor." dedi.
- Engellilere çağrı
Paralimpik atıcı Hakan Çevik, engelli vatandaşların kendilerini örnek almasını istedi.
"Utanmasınlar." diyerek sözlerini sürdüren paralimpik atıcı, şunları kaydetti:
"Engelli vatandaşlar bizi örnek alsın. Engelli demek, evde kös kös oturmak demek değildir. Engel Allah'ın bize verdiği bir lütuf. Kimden utanacağız. Allah'ın takdiri. Bize 'böyle yaşayacaksın' dedi, biz de böyle yaşıyoruz. Spor, sanat, resim ve müzik. Bunların hepsini engelli kardeşlerimin yapacaklarına eminim. Aileler çocuklarından utanıyor, utanmasınlar. Özellikle ailelerin bu konuda başrol oynaması gerekiyor."
