1993 yılı yapımı 'Groundhog Day' filmini hatırlar mısınız? Phil Connnors bir televizyon kanalında hava durumu sunucusu. Ekip arkadaşları ile küçük bir kasabada bir şenliğe çekim yapmak için gider. Orada geçireceği bir günü, defalarca tekrar tekrar yaşar. Her sabah aynı güne başlar. Yani her gün dünün aynısıdır. Hala seyretmediyseniz tavsiye ederim. Bill Murray ve Andie Macdowell'in başrollerini paylaştığı çok değişik bir film. Çok severek seyretmiştim. O zamanlar bilemezdim tabii benim başımada buna benzer bir olay geleceğini..
İtalya'da karantina altında bu sizlere 3.yazım. Her sabah güneş ışıklarıyla uyanıyorum. AirBnb'den kiraladığım ev Bologna'nın barlar sokağında.. Universite öğrencilerinin uğrak yeri...Daracık sokakta, garip taşlardan yapılmış Arnavut kaldırımı desem değil.. Sivri sivri taşlar, ayağı açıtacak cinsten... Yani topuklu ayakkabı giymemek lazım. Apartman daireme gelince kocaman tahta bir kapıdan giriyorsun avlunun sonunda 4 katlı sarı renkli bina...
1. katta benim dairem 30 m2 ya var ya yok yatak odası, Amerikan mutfağı, banyo, balkonu bile yok. Bu bölgede kiralar çok pahalı bunu bulduğuma bile şanslıyım. Alt katta en sevdiğim kafe var. Sabah kalkınca sütlü çayımla birlikte kruvasanımı klasik müzik eşliğinde yerken sanki anlıyormuş gibi günlük gazetelere de göz atardım.
Bologna öteki şehirlere benzemez burada kimsenin acelesi yoktur. Özellikle bu mahalle de hayatı yavaş çekim yaşıyorum sanki. Gelen müşteriler ayakta sipariş verdikleri Espresso'yu iki yudumda bitirip gidiyorlar genelde. Kafeteryanın yan tarafında pizzacı var çakma Napoli pizzalarıda çok wooowww dedirtmiyor ama ambiyans süper. Karşıki sokaktaki minik bir İrlanda barımızı unutmadan geçemiycem. Tamam diyeceksiniz ki ne var bunda bütün şehirlerde var İrlanda barı... Ama emin olun bunun kadar şirin ve orjinalini görmemişsinizdir.
Işte hayat böyle akıp giderken birden kendimizi karantina altında buluverdik.
Õnce sinemalar, müzeler, operalar kapandı. Neyse sinemaya gitmesekte olur dedik..Yerine barlarda restorantlarda daha çok vakit geçirmeye başladık. Bologna'nın küçük bir şehir olduğuna bakmayın İtalya'nın gastronomi merkezi. Tarihi dar sokaklardaki şarküterilerinin dışardaki masalarında incir reçelli peynir tabaklarına bayılıyorum. Sonrasında Gianni'de dondurma yemeğe hele angel fıstıklısına..
Tek düze ama mutlu olduğum, huzurlu bir yaşamım varken. Koronavirus hayatımı "Bugün aslında dündü" filmine dõnüştürdü. Artık sabah kalkınca gidebileceğim bir kafe olmadığı için Londra'dan' alışkın olduğum yulaflı hayatıma döndüm. Market alışverişi hariç sokağa çıkamadığım için günlerim kitap okuyup, film seyredip, sosyal medyaya takılıp, Italyanca çalışmakla geçiyor... Ben bugünün aynısını aslında dünde yaşamıştım, yarında bugünü yaşayacağım. Yarının bilinmez olduğu yeni bir güne uyanmak dileğiyle..
