Huzur aramaya başlayalı yıllar oldu. Hele bu yıl evlere kapandık bir virüs belası yüzünden. Artık komşu komşuya gitmeyi bırak selam verirken bile acaba hastalık bulaşır mı diye kendi kendimizi yiyoruz. Evlere kapanalı yürümeyi de unutur hale geldik .Biraz yürüyelim ya da azıcık çalışalım desek nefesimiz kesiliyor.

Yorgunluktan bitap hale geliyoruz.

Bizleri yani 65 yaş üstü vatandaşları kapattılar evlere.

Dünyanın hiçbir ülkesinde böyle bir uygulama yok.

Sadece bizim ülkemizdeki herşeyi iyi bilenle böyle uygun gördükleri için bu durumdayız.

Sokağa belirli saatlerde çıkabiliyoruz.

Bankalara hastanelere gidemez olduk bu yasaklar nedeniyle.

Çarşı pazar işlerimizi de birilerine binbir güçlükle yapıyoruz.

O da tanıdığınız, yakınınız varsa.

O da istediğin, beğendiğin şeyler değil.

Bir gazete bile aldırırken canımız çıkıyor.

Bizim kasabada bir gazete bayisi var.

O da cumartesi, pazar günleri açmıyor dükkanı .İşte bu şekilde yaşamaya çalışıyoruz.

Ya hiç sokağa çıkamayanlar, yaşlılar, engelliler ne durumda acaba kimsenin sorup soruşturduğu var mı?

Zaten para yok.

Bazılarımızın elektriği, suyu kesiliyor.

Eh ne yapalım.

Kıt kanaat yaşamaya çalışıyoruz.

Allah evlerine ekmek götüremeyenlere, işsizlere, yoksullara, köylerde yaşayıpta borç içinde traktörünü, tarla bahçesini icrada kaybeden insanlarımızda var.

Üretici ürettiğini değerlendirip satamıyor.

Tarlada domates 1.80 kuruş.

Manavda bakkalda 8-10 lira.

Gelde içinden çık.

Allah kolaylık versin hepimize.

Bizleri yönetenlerin öncelikleri bu durumda olanların sorunlarına çareler arayıp bulmak olmalıdır.

Ama neredee?

Ucuz polemiklerle, sokaklarda kendilerinin muhalif saydıklarını linç ettirmek darp ettirmek kimin işine yarar?

Ama kime anlatacaksın?

Eğitimde sağlıkta yapılanları saymıyorum bile. Bizlerin hemen elele vermesi gerekiyor. Ayrıcalıkları ötekileştirmeleri, karşımızda olanları düşman olarak görmekten biran önce vazgeçmeliyiz. Sorunlarımızı elele vererek çözebiliriz. Böyle birbirimizi yemekle, kötülemekle bir yere varamayız. Bize bizden başka yardımcı yok.

Dışarıdan, içeriden ayağımızın kayması için ellerinden geleni yapmak için fırsat bekleyenlere karşıda birlik ve beraber içinde olmalıyız.

Neyse enseyi karartmamak gerekiyor.

Sorunlarımızın üstesinden gelebilmek için çözüm yollarını birlikte hareket ederek çözüm yolları bulmalıyız. Allah hepimize kolaylıklar, sağlıklar, huzurlar versin.