Yaşamımızın kıyı köşelerinde kalmış unutulmasada üzeri biraz kapatılmaya yüz tutmuş günleri, anıları vardır. Gurur duyduğumuz, kendilerinin yetişmesinde emeği geçmiş, hamurun yoğrulması sırasında, ekmeğin yapılmasınada katkısının olduğu zamanlar vardır hani. O yokluk, çaresizlik, olanalsızlıklar içinde sevindiğimiz, işte budur dediğimiz anlar vardır. İşte öyle oldu çok uzun yıllar geçmesine karşın emek verdiğiniz hele birde insan olursa dahada başka oluyor.
Öyle günlerden biriydi işte.
Benim 3 tane evladım var.
Onlarla gurur duyuyor, sağlıklı ve başarılı olmaları için Allah, dua ediyorum.
Ama benim mesleğim gereği binlerce evladım, çocuklarım oldu.
Onlarla ağlayıp, onlara güldüğümüz, acı tatlı zaman dilimlerinde birbirimize dayanak olduğumuz günler.
Sonra kuş yavrularının yuvadan uçtuğu gibi yaşamın acımasız koşulları herbirini bir tarafa savurdu.
Ama genede arasırada olsa kimin ne yaptığı, nerelerde olduğu takiplerimiz arasındaydı.
Geçen gün facebook sayfsında onlardan birisinin selam ve sağlık bildirimlerini okudum.
Varın siz gerisini hayal edin.
Uzun yıllar oldu.
Ama sınıfımın en başarılı öğrencilerimin başında geliyordu.
Okumuş o da benim gibi öğretmen olmuş.
Her çocuk babasından 10 yıl daha ileridir diye söylendiğini bilirim ama kim ne saman söyiemiş bilemiyorum.
İngilizce öğretmeni olan bu kızımda yaşamında daha da başarılı olmak için savaşmaya devam ediyor.
Hatta biricik oğlum gibi yurt dışında da başarıları davam ediyor.
Adını vermeyeceğim ama sizler kendi çocuklarınızdan birisi olarak farzediniz.
Gurur duydum.
Sevinmenin ötesine geçtim hatta.
Başarılarının devamını diliyorum.
Ona çok teşekkür ediyorum.
Sağlık ve sıhhatler diliyorum.
Bu kadar olumsuzlukların içinde bir nebzede olsa sevinçli anlarımız, günlerimiz oluyor.
Allah bu günleri aratmasın diyorum.
Herkes se sağlık ve başarılar diliyorum.
Onun yazdıklarını sizlerle paylaşıyorum.
***
"EVET ! OKULLARDA “ADABI MUAŞERET” OKUTULMALIDIR !
"-Öyle çatal solda bıçak sağda falan değil (!)
-Günaydın demek mesela… Gülümsemek… Selam vermek… Hatır sormak…
-Gürültü yapmamak mesela… Korna çalmamak, bağıra çağıra konuşup, hayâsızca gülmemek…
-Yol vermek, yer vermek mesela… Zeki(!) olduğunu sanarak kırmızı ışıkta geçmemek mesela…
-Tükürmemek, yerlere bir şey atmamak, arabanın küllüğünü yola boşaltmamak mesela…
-Sırada beklemeyi bilmek, ne kadar akıllı olursan ol (!) önlere kaynamaya çalışmamak mesela
-Hayvanlar kötü davranmamak, eziyet etmemek mesela…
-SokaVET ! OKULLARDA “ADABI MUAŞERET” OKUTULMALIDIR !
-Öyle çatal solda bıçak sağda falan değil (!)
-Günaydın demek mesela… Gülümsemek… Selam vermek… Hatır sormak…
-Gürültü yapmamak mesela… Korna çalmamak, bağıra çağıra konuşup, hayâsızca gülmemek…
-Yol vermek, yer vermek mesela… Zeki(!) olduğunu sanarak kırmızı ışıkta geçmemek mesela…
-Tükürmemek, yerlere bir şey atmamak, arabanın küllüğünü yola boşaltmamak mesela…
-Sırada beklemeyi bilmek, ne kadar akıllı olursan ol (!) önlere kaynamaya çalışmamak mesela
-Hayvanlar kötü davranmamak, eziyet etmemek mesela…
-Sokak hayvanlarını besliyorum diye akşamdan kalma nohut tenceresini kaldırıma boşaltmamak mesela…
-Ayakkabıları daire girişinde çıkarıp, karman çorman bırakmamak mesela…
-Bisiklet yolundan yürümemek, donla denize girmemek mesela…
-Mangal kültürünü bir nizama sokmak mesela… İki pirzola için koca ormanları yakmamak mesela…
-Kurban kesmenin adabını bilmek, kurbana baltayla girişmemek mesela
-Adabı muaşeret dersinin adı “insan olma dersi olarak değişmelidir ayrıca!"