Şüphe ile yaşamak zorunda kaldık günlerdir, aylardır.. Evlere hapsoldukta rüzgarın esişini özledik. Baharda çıkan çimlerin üzerine boylu boyunca uzanarak o güzelim taze çimenlerin çiçeklerin kokusu burnumuza tüter oldu.Gidip bir gazete bile alamıyoruz günlerdir. Hergün birilerine bir gazete için muhtaç olmaktan gına eder hale geldik. İki arkadaş, sokakta yaa bir kahvede buluşarak hal dert edip birbirimize olan özlemlerimizie gideremez olduk vesselam.

İnşllah bu gelip geçecek ama bizlerin dikkatlerine bağlı.

Kendimizi ve çevremizdekileri bu illetten korumak için elimizden ne geliyorsa onu yapmalıyız diye düşünüyorum.

Genede bu bahar günü yaylaya çıkıp bir ardıç ağacının altına boylu boyunca uzanmak isterdim.

Ardıç ağacında konup sesleriyle, şarkılarıyla kuşların ve çimenlerin arasındaki böceklerin verdikleri konserleri dinlemek isterdim.

Ama sadece şimdi onları hayal ederek gelecekte yapabileceğimi umarak kendimi avutuyorum.

İnşallah o günlerde gelecek.

***

Arkadaş neymiş böyle bu illet virüs tüm dünyayı etkisi altına alarak yaşamımıza ortak oldu.

Ama bundan alacağımız derslerde çok.

O bize emanet edilen doğayı ne hallara getirdik?

Çevremize ağaçlara, kuşlara, böceklere, hatta taşları, ağaçları bile Allah yarattı demeden elimizden gelen zararları verdik.

Baksanıza insanlar evlere kapanınca doğaya can geldi.

Denizlerde balıklar boğazda dans ederek günlerini gün etmeye başladılar.

Dünyanın toprakları, havası bile nefes alarak eski yaşamlarında dönmeye çalışıyorlar.

Şehirlerin, köylerin üzerindeki kirli hava yok olduda tertemiz oksijenle efir efir eserek onlarda derin bir nefes alıyorlar.

Demek ki neyimiş?

Bu dünya sadece bizim değilmiş.

Hor kullandığımız doğa ve yaratıklar bir gün gelir hesap soralarmış değil mi?

Şimdi sokağa çıkp ihtiyaçlarımızı gideremeyince yaşamlarımızın zorluklarının da farkına vardık.

Öğrenmenin yaşı başı yoktur.

Bazen bir toz tanesinden küçük bir virüste birçok şeyin öğrenilmesine vesile olur.İnsanların kendilerini korumalarının gerekerektiğinin bilincine varmaları gerekiyormuş. Hep birlikte bu dünyada yaşıyoruz. Ve sadece kendimiz yaşamıyoruz bu dünyada. bununda bilincinde olmamızı bu virüs hatırlattı bizlere.

***

Allah hepimize sağlıklar ve huzurlar versin. Bir yerimize bir diken batınca bile acısına dayanamıyoruz. Allah yoğun bakımddaki hastalara ve diğer hastalara acil şifalar versin.Bazı değerlerin hatırlanmasını sağladı bu virüs. Sağlık çalışanlarıve bizim için üretenlerin farkına vardık.İ nşallah bu da geçecek.Sağlıklar dilerim hepinize.